DROGA IMPERIUM #2 WOJNA BOSHIN
Druga część Drogi imperium opowiada o Wojnie Boshin. Wpis podzielony jest na trzy rozdziały : Pierwsze dni wojny, Dalsze działania, Walki na Ezo. We wpisie szczegółowo przedstawiam wydarzenia z wojny domowej pomiędzy zwolennikami ostatniego sioguna Yoshinobu Tokugawy, a zwolennikami cesarza. Ta część Drogi imperium to okres od 27 stycznia 1868 roku do 27 czerwca 1869 roku.
Spis treści!
PIERWSZE DNI WOJNY
PORÓWNANIE SIŁ
Siły siogunatu ruszają w stronę Kioto. Mają przekazać list cesarzowi w, którym Tokugawa ostrzega cesarza przed intrygami za, którymi stoją urzędnicy na dworze. Teraz przedstawię porównanie sił przed pierwszym starciem.
Wojska sioguna liczyły 15 tysięcy żołnierzy. Tak więc mieli przewagę nad zwolennikami cesarza. Mimo przewagi liczebnej armia Tokugawy miała w większości dawne wyposażenie takie jak piki i miecze. Część żołnierzy Tokugawy stanowili też najemnicy. Wojska te zostały uszczuplone dość mocno ponieważ większa liczba sił siogunatu powróciła do Osaki gdyż w pobliżu niej znajdowały się Brytyjskie okręty i Tokugawa miał pewne obawy. Tak więc na krótko przed pierwszą bitwą siły siogunatu liczyły mniej więcej dwa tysiące żołnierzy. Tu przypomnę tylko, że Wielka Brytania popierała zwolenników cesarza. Istnieją też bardzo poważne przesłanki, że żołnierze siogunatu nie mieli zbytniej motywacji do walki.
Oddziały zwolenników cesarza posiadały zachodnie uzbrojenie. Miały one nowoczesne zachodnie wyposażenie między innymi haubice Armstronga i karabiny.
BITWA POD TOBA – 27 stycznia 1868 roku
Mamy 27 stycznia 1868 roku. W godzinach popołudniowych rozpoczęło się pierwsze starcie sił Tokugawy i zwolenników cesarza pod Tobą. Miejscowość ta w tamtych czasach znajdowała się na obrzeżach Kioto. Siły Tokugawy, które wzięły udział w tym pierwszym starciu, liczyły od 2000 do 2500 żołnierzy. Natomiast siły zwolenników cesarza 900.
Starcie rozpoczęło się około 17 gdy około 500 żołnierzy Tokugawy wchodziły na most Koeda. Zostały one ostrzelane przez siły zwolenników cesarza. Jeden z dowódców Tokugawy został ranny. Wydarzenie to doprowadziło do chaosu wśród wojsk byłego sioguna. Został on jednak opanowany i grupa żołnierzy uzbrojonych w starodawne uzbrojenie przypuściła atak na nowocześnie wyposażony oddział zwolenników cesarza. Większość z atakujących zginęła. Doprowadziło to do tego, że reszta sił byłego sioguna zaczęła się wycofywać.
Sytuacja została opanowana w nocy, gdy na miejsce bitwy przybyły kolejne oddziały Tokugawy. Tak więc bitwa przynajmniej na razie pozostała nierozstrzygnięta.
W tym samym czasie, gdy na moście Koeda toczyły się walki, w zupełnie innej części obrzeży Kioto, w Fushimi, również doszło do starcia, które nie zostało rozstrzygnięte.
STWORZENIE ARMI CESARSKIEJ
Mamy kolejny dzień, 28 stycznia. Tomomi Iwakura, jeden ze zwolenników cesarza, przekazał rozkazy od cesarza Mutsuhito Toshimichiemu Okubo. Obydwaj panowie w późniejszych latach staną się ważnymi politykami Japońskimi.
Rozkazy cesarskie zostały podrobione. Mimo to na ich mocy Tokugawa stał się zdrajcą, którego można było zabić. Również na mocy tych rozkazów armia zwolenników cesarza mogła używać w bitwie jego sztandarów. Od tego momentu będę więc określał tę armię mianem wojsk cesarskich.
Tego samego dnia na naczelnego dowódcę swoich sił zwolennicy cesarza wyznaczyli Komatsu Akihito, brata cesarza. Miał on dwadzieścia parę lat, kształcił się w klasztorze, by zostać mnichem, i nie miał żadnego doświadczenia w dowodzeniu ani bojowego. Wydarzenia te sprawiły, że zwolennicy cesarza stworzyli kangun – czyli armię cesarską.
Również w tym samym czasie armia Tokugawy przegrupowała się i utworzyła główną kwaterę w miejscowości Tomimomori.
Również tego samego 28 stycznia w zatoce Awa doszło do bitwy morskiej pomiędzy flotą Tokugawy a flotą cesarską. Warto pamiętać, że była to pierwsza bitwa morska w historii Nipponu, w której brały udział nowoczesne okręty. Bitwę wygrały okręty Tokugawy. Bitwa ta nie była jednak znacząca, więc nie miała żadnego wpływu na walki.
BITWA POD TOMINOMORI
Mamy 29 stycznia. Oddziały cesarskie atakują wojska przeciwnika pod Tominomori. W bitwie tej po raz pierwszy użyto sztandaru cesarza. Oddziały Tokugawy zaczęły się wycofywać z pola walki. W tym samym czasie inny oddział cesarski zaatakował oddziały Tokugawy nad rzeką Takase i zmusił je do odwrotu.
UPADEK ÓSAKI
Wycofujące się z obu pól bitwy oddziały byłego sioguna dotarły do zamku Yodo. Próbowały od tamtejszego rodu pozyskać poparcie dla Tokugawy, ale ród ten nie wpuścił oddziałów do zamku, gdyż postanowił poprzeć cesarza.
Mamy 30 stycznia. Siły byłego sioguna cofają się w stronę Ósaki. Yoshinobu Tokugawa przebywa na zamku w Ósace. Nie dowodził osobiście w pierwszych dniach wojny ponieważ był chory. Początkowo planuje przejąć dowodzenie swoich sił w celu wzmocnienia morale. Naradza się ze swoimi doradcami. Bardzo szybko zmienia swoje plany i w towarzystwie paru znaczących samurajów z swojego otoczenia wieczorem 31 stycznia 1868 roku ucieka. Statek, którym miał uciec nie był jednak obecny i Tokugawa wraz z towarzyszami musieli na krótko schronić się na okręcie USA.
Ucieczka ostatniego sioguna spowodowała, że jego siły znajdujące się w zamku Osaka poddały się armii cesarskiej. Mamy 2 lutego oddziały cesarskie niszczą zamek.
PAŃSTWA ZACHODNIE WOBEC WOJNY BOSHIN
W trakcie trwania tych pierwszych starć na terenie dzisiejszego Kobe zebrali się zachodni dyplomaci. Początkowo popierali oni siogunat. Po kilku dniach jednak dotarł do nich wysłannik cesarski, który poinformował dyplomatów o tym, że siogunat został rozwiązany, ale że cesarz nie anuluje żadnej umowy z państwami zachodnimi. Na skutek tego państwa zachodnie postanowiły poprzeć cesarza i zaakceptować zmiany.
Mija kolejnych kilka tygodni. Mamy marzec. Państwa zachodnie poprzez wpływ, jaki na nie wywarła Wielka Brytania, podjęły decyzję o niepopieraniu oraz nie udzielaniu pomocy żadnej ze stron do czasu zakończenia konfliktu. W tym samym czasie wojska cesarza, podzielone na trzy części, kierowały się w stronę Edo.
SYTUACJA PO UPADKU ÓSAKI
Pierwsze dni wojny to zdecydowane zwycięstwa armii cesarskiej mimo tego, że siły byłego sioguna były liczniejsze. Cesarscy mają nowoczesne wyposażenie z zachodu. Wydarzenia te spowodowały, że część rodów, które do tej pory były neutralne poparły cesarza i udzieliły mu swojego wsparcia militarnego.
DALSZE DZIAŁANIA
BITWA POD KÓSHU – KATSUMUMĄ
Siły cesarskie podzieliły się na trzy części i ruszyły w stronę Edo – stolicy Tokugawów. W tym samym czasie Isami Kondó jeden z dowódców Tokugawów dociera do Edo i organizuje nowe oddziały.
Mamy 29 marca 1868 roku armia cesarska stacza bitwę pod Kóshu – Katsumumą i ją wygrywa. Dowodzący oddziałami Tokugawów wspomniany przed chwilą Isami próbuję uciec, ale zostaje schwytany. Nie pozwolono mu na sepuku – honorowe samobójsttwo i skazano na dekapitacje.
To była ostatnia bitwa w centralnej części wyspy Honsiu. Ta klęska doprowadziła do dalszego upadku i tak niskiego morale sił Tokugawy.
BITWA O ZAMEK UTSUNOMIYA
Nadal mamy wiosnę 1868 roku część zwolenników Tokugawy opuszcza Edo. Dowodzą nimi Keisuke Ótori, Toshizó Hijikata. Zaczęli oni zbierać skromne siły. Po zebraniu oddziałów ruszyli na zamek Utsunomiya. W tym czasie samuraj zarządzający w tym rejonie był nieobecny ponieważ były siogun zlecił mu misję dostarczenia cesarzowi prośby Tokugawy o wybaczenie. W trakcie podróży zostaje aresztowany przez zwolenników cesarza.
W zamku tym znajdowały się już oddziały armii cesarskiej. Pojawił się jednak problem w postaci buntu chłopów w tym rejonie. Mamy 10 maja oddziały zwolenników Tokugawy atakują Utsunomiye i zdobywają go. Po jego zajęciu rozdali zapasy chłopom by zyskać ich poparcie. Następnie umacniają zamek i ruszają dalej. Wkrótce siły byłego sioguna napotkały na silne oddziały armii cesarskiej. Spowodowało to ich wycofanie się do Utsunomiyi.
Pod zamek z dwóch różnych stron wkrótce dotarły siły cesarskie i ponownie go zajęły 14 maja.
PODDANIE EDO I ZWIĄZEK PÓŁNOCNY
Nadal mamy maj. Jeden z dowódców cesarskich Takamori Saigó prowadzi swoje siły w stronę Edo. W tym samym czasie Kaishu Katsu minister odpowiedzialny za wojska Tokugawy rozpoczyna negocjacje z Saigó i wkrótce bezwarunkowo poddaje Edo. Tu warto wspomnieć, że ostatni siogun Yoshinobu Tokugawa uznaję władzę cesarską i udaję się do klasztoru buddyjskiego, który staje się jego miejscem odizolowania.
Poddania Edo nie uznał dowodzący flotą Tokugawy Takeaki Enomoto i odmawia poddania się. Posiadał on kilka statków oraz mniej więcej dwa tysiące żołnierzy. Towarzyszył mu również francuski doradca Jules Brunet. Admirał chciał połączyć swoje siły z rodami z północy, które popierały Tokugawe.
Rody te w maju tworzą tzw Związek północny. Obejmował on domeny : Sendai, Yonezawy, Aizu, Shonai, Nagaoka. Związek posiadał siły liczące 50 tysięcy żołnierzy.
Mimo takiej liczebności związek miał prymitywne uzbrojenie. Tu warto wspomnieć o bardzo prymitywnych armatach z drewna i strzelające kamiennymi pociskami. Rozpadały się one bardzo szybko bo zaledwie po paru strzałach. Mimo to rodowi z Nagaoki jakimś trafem udało się zakupić od Niemieckiego kupca pewną liczbę Francuskich karabinów.
Jeszcze w maju siły rodu z prowincji Nagaoka zwyciężyły oddziały cesarskie w bitwie pod Hokuetsu. Mimo to wkrótce armia cesarska zajmuje Nagaokę. Dochodzi do bitwy na przełęczy Bonari w, której Związek północny również przegrywa.
Mamy 26 sierpnia. Flota Enomoty dociera do Sendai. To jednak nie poprawia ich sytuacji. Armia cesarska w początkach października armia cesarska rozpoczęła oblężenie zamku Aizuwakamatsu.
Mamy 12 października Związek północny rozpada się. Oprócz sił w oblężonym zamku pozostają jeszcze niewielkie oddziały partyzanckie. Enomoto udaję się na Ezo – współcześnie Hokkaido.
Siły cesarskie w początkach listopada zdobywają zamek Aizu. Muszę w tym momencie zaburzyć chronologię i cofnąć się o parę miesięcy by przedstawić jeszcze jedno wydarzenie.
BITWA POD UENO
Wróciłem do momentu zdobycia Edo. W rejonie Ueno znajdował się oddział Tokugawy liczący dwa tysiące żołnierzy. Siły te ze swojego obozu nękały armię cesarską atakami podjazdowymi. Sytuacja ta wywoływała chaos w zajętym już Edo. Armia cesarska by w 100 % opanować sytuację postanowiła stoczyć bitwę z tymi siłami.
Mamy 4 lipca 1868 roku. oddział Tokugawy zajmował pozycję w świątyni znajdującej się w okolicy Ueno. Cesarskie oddziały dowodzone przez Takamoriego Saigó zaatakowały bramy świątyni. Atak jednak się nie powiódł i armia cesarska poniosła duże straty.
Drugi atak armia cesarska przeprowadziła na tyłach wroga. Zakończył się on zwycięstwem armii cesarskiej. W bitwie zginęło około 300 żołnierzy Tokugawy, ale dowódcy zdołali uciec. Natomiast wspomniany Saigó tak skomentował to starcie
Dzięki wystarczającym przygotowaniom szybko poradziliśmy sobie [z wrogiem], co jest niezwykłą i ogromną radością.
WALKI NA EZO
USTANOWIENIE REPUBLIKI EZO
Enomoto po znalezieniu się na Ezo wysyła petycję do cesarza w, której prosi by jemu i pozostałym pozwolono na kultywowanie tradycji samurajskich na Ezo, ale cesarz odmówił. Mamy 27 stycznia 1869 roku. Na wyspie Ezo – dzisiejsze Hokkaido – została proklamowana Republika Ezo. Struktury polityczne tego państwa były wzorowane na strukturze USA. Wspomniany już Enomoto został jedynym prezydentem republiki.
Utworzenie nowego państwa poparły Francja oraz Wielka Brytania. Siły republiki rozpoczęły przygotowania do obrony. Umocniono rejon Hakodate oraz twierdzę Goryókaku. Głównodowodzącym armii republiki został Keisuke Ótori. Francuski kapitan Jules Brunet został jego zastępcą. Armia została podzielona na cztery brygady, którymi dowodzili Francuzi.
BITWA W ZATOCE MIYAKO
Mamy 20 marca 1869 roku. Flota cesarska dociera do miasta Miyako, które znajduje się na wyspie Honsiu. Enomoto spodziewał się tego obrotu spraw. Siły republiki wysłały trzy okręty do Miyako by przejąć jeden znajdujący się tam statek. Odniosły porażkę z powodu użycia dział przeciwko grupom abordażowym mającym przejąć statek, złej pogody i awarii maszyn na statkach.
UPADEK EZO
Flota republiki liczyła osiem okrętów. Natomiast flota cesarska wysłana do zatoki Hakodate liczyła również kilka okrętów. 4 maja 1869 roku siły cesarskie docierają do zatoki Hakodate. Do 10 maja atakuje ona jednostki republiki i umocnienia na lądzie. 10 maja flota cesarska ostatecznie pokonuje flotę republiki. Tu muszę wspomnieć, że to była pierwsza bitwa morska w historii Japonii z użyciem nowoczesnych okrętów.
Po bitwie oddziały cesarskie obległy twierdzę Goryókaku w, której broniło się ośmiuset żołnierzy republiki. Część Francuskich doradców wiedząc, że klęska republiki jest bliska uciekła z Ezo.
Enomoto poddał się 18 maja 1869 i zaakceptował władze cesarza. Mamy 27 czerwca tego dnia Republika Ezo przestała istnieć co doprowadziło do końca wojny Boshin.
Odwiedź również
Drogaimperium cz 1 http://www.podrozczteryzmysly.pl/2021/11/14/droga-imperium-cz-3-okres-edo-informacje-ogolne/
Fanpage https://www.facebook.com/Czteryzmysl/
Instagram https://www.instagram.com/podroz_przez_cztery_zmysly/
About The Author
