W tej części tematu Japonia do okresu Nara opowiadam o upadku rodu Soga, reformach, które nastąpiły potem. Wyjaśniam czym są ery Japońskie. W wpisie przybliżam również sojusz z państewkiem Baekje oraz pierwszą wojnę Nipponu.
Spis treści!
UPADEK RODU SOGA
CESARZ JOMEI
Mamy 629 rok umiera Suiko, pierwsza władczyni Kraju Wschodzącego Słońca. Dodam tylko dla przypomnienia, że nie zdecydowała ona ostatecznie, kto ma być następcą. Wskazała dwóch kandydatów. Nowym cesarzem zostaje syn pierwszej władczyni, czyli cesarz Jomei. Pamiętajmy, że według Shintó i japońskiej tradycji to trzydziesty czwarty cesarz Japonii. Niestety za jego czasów nie wydarzyło się nic ciekawego. Czasy jego panowania to zmagania z intrygami politycznymi, które były wymierzone w niego, oraz wzrost znaczenia politycznego rodu Soga i jego wpływ na cesarza. Cesarz Jomei zmarł w 641 roku.
CESARZOWA KÓGYOKU
Wspomniany przed chwilą ród zadecydował, że Kógyoku zostanie cesarzową, a następcą jej młodszy brat, a dopiero po nim prawo do władzy będą mieć dzieci cesarzowej i cesarza Jomei, ponieważ Kógyoku była spokrewniona z przywódcą możnowładczego rodu.
W tym momencie zatrzymam się i powiem parę słów o drugiej cesarzowej Nipponu. Urodziła się w 594 roku i została nazwana Takara. Mając kilkanaście lat została żoną Jomei. Tak oto wracamy do opowieści.
Mamy 18 lutego 642 roku. Od śmierci cesarza minęło zaledwie parę miesięcy. Tego dnia Takara zostaje intronizowana na władczynię jako cesarzowa Kógyoku. Była cesarzową przez trzy lata, sprawując iluzoryczną władzę, ponieważ realnie rządził ród Soga.
ZAMACH STANU
Ta sytuacja bardzo się nie podobała Naka no óe,synowi cesarzowej, i wielu innym osobom. Książę zawarł–jak byśmy to współcześnie nazwali – sojusz polityczny z Kamatarim Fujiwarą. W tym momencie zatrzymam się, by opowiedzieć kim był Kamatari.
Kamatari Fuiwara
Kamatari przyszedł na świat w 614 roku. Był dworzaninem cesarskim i bliskim przyjacielem księcia Naka no óe, z którym, jak już wspomniałem, zawiązał sojusz.
Mamy 12 lipca 645 roku.W tym dniu w czasie rozmowy książę Naka no óe zabił członka rodu Soga, który był doradcą Kógyoku. Cesarzowa abdykowała tego samego dnia. Tym wydarzeniemzakończyła się władza rodu Soga, a przedstawiciele jego głównej gałęzi zostali zamordowani.
ERA TAIKA – PIERWSZE REFORMY
CZYM SĄ ERY JAPOŃSKIE – DATOWANIE
Mimo tego dawnych ustaleń o kolejności dziedziczenia władzy nie anulowano. Po wydarzeniu, które przed chwilą opisałem, nowym władcą zostaje młodszy brat cesarzowej, książę Kara, który przyjął imię Kótoku. W Nipponie rozpoczyna się pierwsza era w historii tego kraju a zanim przejdę dalej, wyjaśnię Wam, na czym polega tradycyjny system datowania w Kraju Wschodzącego Słońca. W dawnej Japonii w trakcie panowania jednego cesarza tych er mogło być kilka. Były dwa systemy wprowadzania er.
‘Panował tu istny chaos, bo to zależało od kilku rzeczy. Po pierwsze zostaje intronizowany nowy cesarz – urzędnicy w przeciągu roku, a najdalej dwóch lat od tego wydarzenia ogłaszali nową erę. Drugi sposób to wprowadzanie nowych er po jakimś ważnym wydarzeniu. Przy wprowadzeniu pierwszej ery, czyli Taika, mamy do czynienia z tymi dwoma czynnikami.
Ostatni system ogłaszania nowych er był oparty o astrologię chińską, w której panował przesąd, że 60 to liczba szczęśliwa, więc urzędnicy w Kraju Wschodzącego Słońca niekiedyogłaszali nową erę mniej więcejco 60 lat. Datowanie systemem er Japońskich uporządkowano dopiero w okresie Meiji. Od wspomnianego uporządkowania jeden cesarz – to jedna era i jeden okres. Współcześnie mieszkańcy Nipponu posługują się dwoma systemami dat. Pierwszy to oczywiście ery, a drugi to ten, którego my używamy.
Na koniec moich objaśnień o erach podam dwa przykłady. Rok 645 to pierwszy rok ery Taika. Obecny 2021 rok to trzeci rok ery i okresu Reiwa.
Shinzo Abe ogłasza nową erę Reiwa
EDYKT WIELKIEJ ZMIANY
Po tych wyjaśnieniach wracam do opowiadania. Znajdujemy się dalej w 645 roku. Nowy władca wydał rozkaz, by sporządzić rejestr zarządców wschodniej prowincji. Siedziba cesarska zostaje przeniesiona do miejscowości Naniwa Nagara Toyosaki.
Mamy drugi rok Taika, czyli rok 646. Kótoku nakazał sporządzić tzw. Edykt Wielkiej Zmiany. Postanowiono w nim :
Po pierwsze – koniec przynależności danej ziemi, magazynów do poszczególnych rodów i ich kontroli nad różnymi ugrupowaniami.
Po drugie – w edykcie zapowiedziano utworzenie stałej stolicy państwa, co nie miało miejsca od czasów pierwszego cesarza. Wprowadzenie nowego podziału administracyjnego, który nie będzie pokrywać się z własnością rodów, budowa przejść górskich i przeprawy przez rzeki oraz budowa umocnień granicznych.
Po trzecie – edykt zawierał rozmaite postanowienia, które dotyczyły rejestrów społeczeństwa oraz nadawania ziemi.
Po czwarte – postanowienia dotyczące z rezygnacji z dotychczasowego systemu danin oraz likwidacji przymusowej pracy dla rodów arystokratycznych. W jego miejsce miano wprowadzić podatek od ziemi, pobierany od poszczególnych rodów.
W kolejnych latach ery Taika, 647 – 649, wprowadzono nowy system rang urzędniczych, który był podzielony na siedem barw oraz trzynaście stopni, a po zreformowaniu składał się z dziewiętnastu stopni.
WOJNA Z SILLA I TANGAMI
SOJUSZ Z BAEKJE
Od reform mija kilka lat. Mamy dokładnie 24 listopada 654 roku, gdy z powodu choroby umiera cesarz Kótoku. Prawnie cesarzem miał zostać syn cesarzowej Kógyoku, Naka no óe, ale zrezygnował on na rzecz swojej matki, która ponowniezostała władczynią jako cesarzowa Saimei. Mija pięć lat jej rządów.
Cesarzowa Kógyoku/Saimei
Mamy lipiec 660 roku.Na półwyspie koreańskim wybucha wojna. Silla razem ze sprzymierzonymi siłami chińskimi atakuje państwo Baekje, które jest w sojuszu z Nipponem. Wrogowie bardzo szybko zajmują obszar Baekje. Część królewskiego rodu, który rządził tym państwem, chroni się w Nipponie. Jeden z dowódców wojsk Baekje zaczyna organizować opór.
Wkrótce też do kraju sakury dociera prośba o pomoc i w tym samym 660 rokucesarzowa zaczyna organizować pomoc dla sojusznika. Mamy wiosnę 661 roku.Cesarzowa Saimei przebywa w pałacu w Asakura, obecnie prefektura Fukuoka, gdzie oczekuje, aż jej siły połączą się z Baekje i będzie można rozpocząć działania wojenne.
Na dowódcę wojsk japońskich cesarzowa wyznacza Abe no Hirafu. Teraz w kilku słowach chcę powiedzieć o tej postaci. O tym, że był dowódcą, wspominają dwie najwcześniejsze kroniki Nipponu. Informacje dotyczące jego młodości oraz rodziny są niepewne, ponieważ zarówno wspomniane, jak i inne źródła są ze sobą sprzeczne. Wiadomo jednak z całą pewnością, że pierwszą jego funkcjąbyło stanowisko gubernatora prowincji Koshi. Na krótko przed wojną – tu znów źródła różnie podają, ale na potrzeby tego wpisu przyjmę okres pomiędzy rokiem 558-560–Abe pokonuje pewien tajemniczy rdzenny lud, który zamieszkiwał część wysp japońskich. Niektóre źródła mówią, że lud ten był spokrewniony z jednym z ludówsyberyjskich. Niektórzy naukowcy uważają też, że bitwa w, której Abe odniósł zwycięstwo, miała miejsce na Hokkaido, co nasuwa mi taką myśl, że ludem tym byli Ajnowie. Wracamy jednak do opowieści.
WOJNA Z SILLA I TANGAMI
Mamy 24 sierpnia tego samego roku.Umiera cesarzowa Saimei. W dzień jej śmierci sprzymierzone armie miały wyruszyć na wojnę. Nowym władcą Kraju Wschodzącego Słońca zostaje Tenji, syn cesarzowej. W dniu śmierci matki składa on przyrzeczenie, że nie zostanie cesarzem do momentu zakończenia walk na półwyspie koreańskim.
Wkrótce siły Yamato, jakieś 5 tysięcy żołnierzy i flota złożona ze 170 statków, ruszają pod dowództwem Abe no Hirafu na pomoc sojusznikowi. W kolejnym roku Nippon przysłał jeszcze liczniejsze siły. Z początku wydawało się, że Nippon i Baekje pokonają Silla i Tangów. Jednak w 662 roku wszystko zaczęło się zmieniać.
BITWA POD BAEKGANG – PAŹDZIERNIK 663 ROKU
Mamy 663 rok. Siły Baekje i wojska Nipponu zamierzają odbić stolicę Baekje. Plan był prosty – flota miała przewieźć sojusznicze oddziały w okolice Churyu, stolicy Baekje.
Mamy 4 października 663 roku.Straż przednia floty Nipponu napotkała okręty chińskie. Próbowała się przez nie przedrzeć, ale bez powodzenia. Następnego dnia w rejon dotarła cała flota Państwa Yamato. Trzeba zaznaczyć, że była ona większa, niż flota dynastii Tang. Trzeba dodać, że na korzyść okrętów chińskich przemawiało to, że rzeka była wąska i mogły one wzajemnie się osłaniać.
W tym dniu flota Kraju Wschodzącego Słońca kilkakrotnie atakowała siły przeciwnika, jednak bez rezultatu. Pod koniec dnia flota japońska rozproszyła się. Na skutek tego okręty Tang otoczyłyją, w efekcie czego zginęło wielu żołnierzy Nipponu.
Tu warto wspomnieć, że bitwa miała miejsce również na lądzie. Oddziały Baekje, które wspierały flotę Yamato, przegrały starcie z wojskami Silla. Trzeba też dodać, że 13 października 663 roku Churyu zostało zdobyte przez sprzymierzone oddziały Silla i Tang.
SKUTKI KLĘSKI
Japonia poniosła bardzo dotkliwą klęskę w trakcie tej wojny. Nippon stracił sojusznika w swoim bliskim sąsiedztwie. Państwo zaczęło się też obawiać inwazji ze strony Silla i Chin. Rozpoczęto więc budowę fortyfikacji obronnych.
Zaledwie rok po klęsce powstaje formacja wojskowa, którą współcześnie można by nazwać strażą graniczną. Budowa fortyfikacji i strach przed inwazją trwał aż do początku VIII wieku, gdy do Nipponu dotarła informacja, że państwo Silla nie jest już od dawna w sojuszu z chińską dynastią Tang.
PRZYCZYNY KLĘSKI – SUGESTIE I TEORIE
Na sam koniec trzeba się zastanowić nad kilkoma ważnymi kwestiami. Pierwsza z nich, to czemu Nippon przegrał ?
Naukowcy i badacze wskazują tu na pewien bardzo ciekawy fakt. Wojska chińskie miały w tamtym czasie lepsze wyposażenie, a żołnierze byli lepiej wyszkoleni, niż armia Yamato. Poza tym Chiny w tamtym okresie były państwem bardziej rozwiniętym cywilizacyjnie.
Kolejny powód to fakt, że pomimo reform, o których wspomniałempaństwowość Japonii i mechanizmy tej państwowości wciąż się jeszcze kształtowały. Należy też pamiętać, że pomimo obalenia rodu Soga reformy państwa nie zdążyły dać jeszcze znaczących rezultatów, a inne rody arystokratyczne nadal miały sporo do powiedzenia.
Należy też zastanowić się nad tym, dlaczego Kraj Wschodzącego Słońca i Baekje łączył tak silny sojusz.
Odpowiedź na to może, ale tylko może, być następująca. Pamiętacie, jak w jednej z wcześniejszych części tego tematu wspominałem o migracji w okresie Yaoi z półwyspu koreańskiego na wyspy japońskie ? Ta hipoteza ma właśnie z tym ścisły związek, ponieważ według niej część ludności, która nie przeniosła się do Nipponu, pozostała na półwyspie i utrzymywała ścisły kontakt z tą częścią, która do Japonii wyemigrowała. To właśnie potomkowie tych, którzy pozostali, stworzyli Baekje. To taki mój dodatek do tej hipotezy. Należy też pamiętać, że buddyzm dotarł do Nipponu poprzez wysłanników z Baekje.
